Na Pojezierzach Polskich występuje charakterystyczny układ rzeźby, można zaobserwować to na mapie geologicznej. Przez środkową część Pojezierza Pomorskiego i Pojezierza Mazurskiego ciągnie się pas wzniesień – moreny czołowe. Świadectwo dłuższego postoju lądolodu na tym obszarze, potwierdzają występujące pagórki i wzgórza moren czołowych. Na południe od pasa moren czołowych usytuowane są rozległe pola piaszczyste usypane przez wody topniejącego lądolodu - sandry. Jeszcze dalej na południe można zaobserwować doliny sandrowe, rozcinające morenę denną poprzednich faz zlodowacenia. Płyną nimi m.in. rzeki Drawa, Gwda i Wda. Strefę kończy pradolina – szeroka dolina wyrzeźbiona przez ogromne masy wód płynących z północy od lądolodu i z południa – z pasa nizin, wyżyn i gór.
Pchła może cały rok czekać w bezruchu, by na odgłos kroków (ludzkich lub zwierzęcych) natychmiast wyrwać się z odrętwienia i wskoczyć na potencjalnego żywiciela.